انقلاب اسلامی که به عنوان یک واقعه سیاسی در سال 1357 با رهبری بی بدیل حضرت امام خمینیره به پیروزی رسید، دارای مبانی محکم فقهی است.
اثر حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به تبیین ماهیت دینی انقلاب اسلامی و اثبات مبانی فقهی آن در اندیشه امام خمینیره پرداخته است که منشاء دو فایده چشمگیر میباشد: نخست اینکه رابطه انقلاب اسلامی با دین اسلام، به ویژه با اندیشه سیاسی شیعه را ثابت میکند و به طور ضمنی نظریاتی که ماهیت انقلاب اسلامی را غیر دینی میدانند، رد میکند؛ و دومین فایده آن فهم وظایف عموم مومنان، به ویژه شیعیان است که با توجه به فرهنگ بیداری اسلامی در سرتاسر جهان اسلام، انقلاب اسلامی ایران با ماهیت دینی میتواند الگوی مناسبی برای کشورهای مسلمان نشین جهان جهت تحقق اهداف عالیه اسلام باشد.
مهمترین مبانی فقهی انقلاب اسلامی مبتنی بر اندیشه امام خمینیره عبارتند از: اصل ولایت فقیه؛ امر به معروف و نهی از منکر؛ وجوب نفی سلطه بیگانگان؛ وجوب مبارزه با ظلم. لذا نگارنده علاوه بر مبانی نظری تحقیق در فصل اول، در چهار فصل آینده به تبیین رابطه این مبانی با انقلاب اسلامی ایران در اندیشه حضرت امامره پرداخته و نوآوریهای ایشان را در بکارگیری عملی این مبانی فقهی جهت تشکیل حکومت اسلامی مطرح کرده است.